Bizler toplumumuz için her ne kadar "artık eskisi gibi değiliz ,çok değiştik" desek de hãla aynı olduğumuz birçok konu da mevcuttur. İstisnaları bırakıp genele baktığımızda hãla geleneklerine,kültürüne, atadan alınan yaşantılara bağlı ;hatta bizlere yansıması ,etkisi kötü olsa bile kurallarından çıkamayıp bunu kırmak yerine sürdüren bir özelliğimiz var. Sınırları çizemediğimiz her husus gibi bu durum da oldukça baş ağrılı bir konu olacaktır. Çünkü bizler bireysel sınırların varlığını kabul etmeyip üstüne bunu saygısızlık olarak algılıyoruz. (Ya da öyle düşünmek işimize geliyor.)
Kendi kararlarımızı alma tercihimizi ,kendi hayatımızı yaşama isteğimizi, kendi yolumuzda hatta evli isek kendi çekirdek ailemizi ilk sıraya koymayı bile ya da yaş aldıkça değişen ,gelişen kişisel özelliklerimizi bile ne yazık ki büyük bir saygısızlık, vefasızlık ,vicdansızlık gibi algılıyoruz!
Elbetteki normal şartlarda aile bağları sağlam olup iyi ve kötü günde ailesinin ya da yakınının yanında olmayı çoğu kişi kendi rızası ile tercih edecektir. Ancak konu kişisel sınırları çiğnemeye ,saygı duymamaya , sırf birileri istemiyor ya da istiyor diye kararlar alınmasına ve buna bağlı olarak maddi manevi hayat değişikliğine ve sonucunda huzursuzluk, stres yaşamaya gidiyorsa orada büyük bir sorun vardır. Ve bu sorunda bu mobbinge maruz kalan taraf ne yazık ki kendi sınırlarını çizip ona uygun davranmadıkça bu otorite sürüp gidecek ve gelecek nesillere de bu aktarılacaktır.
Ve bu süregelen çarpık düzeni kıran da ; kendi istek ve çıkarlarını bir kenara bırakıp karşısındaki kendi evladı, kendi yakını bile olsa kararlarına, hayatlarına,kişisel alanlarına saygı duymayı bilen bilinçli kişiler tarafından kırılacak ve baskıya maruz kalıp hayatlarını başka kalıplara uygun yaşamaya mahkum edilmiş bir nesil daha var olmayacaktır.
