6 ŞUBAT 2023
Hülya MURAT
O günden bugüne kalem sustu, kelam sustu, yürek sustu...
GEÇMİŞ OLSUN TÜRKİYE'M
Ben sustum.Yazamadim.Duygularim öyle yoğun ki dile getirerek satırlara, cümlelere dokemedim.
Türkiye ' m asrın felaketini yaşadı.Canlarimiz gitti.Evler yıkıldı.Sehirler harabeye döndü.Geriye ne hazin hikayeler kaldı ne hazin... Yüreğin dayanamadığı, boğazın düğümlendigi.Yazarken elimin titrediği...
Turkiye' miz aktif bir fay hattı üzerinde bulunmaktadır.Gecmise baktığımızda Erzincan, Muş - Varto, Ağustos 1999'da Gölcük,12 Kasım 1999' da Düzce ve 23 Ekim 2011' de Van depremleri ve şehrimiz Elazığ ' da yaşanan 24 Ocak 2020 ' deki deprem,30 Ekim 2020' de İzmir depremi.
Ve de asrın depremi yani kıyameti olan,11 ili etkileyen Kahramanmaraş merkezli depremler...
Bunlar ,hepimizin izlediği, gördüğü yürek yakan görüntülerdi.İzleyebilmek için dayanıklı, soğukkanlı olabilmek gerekiyordu.Ama...
Bir anda hayat durdu.Sanki dünya tersine döndü.Simdiye kadar belki de hiç yaşanmamış ikiz depremler sonucunda, birinci depremde kurtulanlar yaşamdan koptu.Yikintilar altında kaldı. Ocakları söndüren.Cocuklari anasız, babasız , çoğunu kimsesiz bırakan...
Aileler yok oldu.Evler,barklar yerle bir anılar enkaz altında kaldı.Yurekleri dagliya dagliya...
Elbette yaralar sarılacak.Ama gidenlerin yarası hiç kabuk bağlamayacak.
Dile kolay binlerce insanımızı yitirdik.Genc, yaşlı; çoluk çocuk bir anda yok olup gittiler.
Üzerinden bir zaman geçmesine rağmen " hayat devam etmiyor, edemiyor."Psikolojik baskı bizi tetikliyor.Unutmaya çalışsak da unutulamiyor.
Her ocağın hikayesi ayrı ayrı.Televizyon ve basında dile getirilen... İzlerken, okurken perişan olduğumuz hikayeler...
Biz Elazığlılar 2020' de yaşadığımız depremin yüreğimizdeki izlerini silemeden yeni bir depremle karşı karşıya geldik.Bu depremi,biz şehrimiz Elazığ ' da o denli şiddetli hissettiysek kimbilir merkezinde nasıl bir siddet yaşandı.Korkunctu.Urpertici.Bir anda ölümle burun buruna kalmak...
Öğretmenler, öğrencilerini bir evlat gibi sever ve kollarlar. Ben de bir öğretmen olarak Rize/ Fındıklı Lisesi ' nden öğrencimi Kahramanmaras' ta kaybettim.Gunlerce umutla bekledik.Ailesi,ben ve arkadaşları.Ama acı haberi biz birkaç gün sonra aldık.İcimiz yana yana, parça parça olarak...
Can almış sel felaketleri.Depremin ardından yaşanan sel felaketinde de canlarımızi yitirdik.
Duygusallık ön planda i için duygularıma gem vuramiyor; bu yazıyı da bedenim titreye titreye yazıyorum.
Son yıllarımız,ard arda gelen sıkıntılarla geçiyor.
Pandemi, depremler, yangın olayları. Hepimiz psikolojik travma yaşıyoruz.Yeniden böyle bir felaket yasarmiyiz diye? ALLAH korusun.Artik yurdumuz böyle bir felaketle karşı karşıya gelmesin.
Takdir-i ilahi var.Kader var. Ecel var.
Şimdi biz müslümanlar için kutsal olan günlerde Ramazan ayındayız.
Bir söz var.Bilindik." Deprem öldürmez,bina öldürür." diye.Evet! Bu binalar yıkılmasaydi, canlarımız aramızda olurdu.Saglam, sapasağlam yapilabilseydi . Ülkemiz böyle yaslı olmaz.Sehirlerimiz, yerli yerinde durur.İnsanlar, hayatlarını kaybetmezdi.
Evleri oturulamaz halde olanlar çok sevdikleri şehirlerini terkederek, başka şehirlere taşındılar; şu sözleri dile getirerek " Kendimizi buraya ait hissetmiyoruz.Ne geri dönebiliyor.Ne kalabiliyoruz."Bunlar yürek yangınlarından biri.Daha nice haykırışlar, çırpınışlar var...
Evlerinde değil de çadırlarda iftar yapan depremzedeleri görünce üzülüyor, üzülüyoruz.Yine de iftar yapılabilir ortamları olduğu için mutlu oluyoruz.
Elbette gidenler geri gelmeyecek.Ama onlari hep yüreğimizde taşıyarak yaralarımızı sarmaya çalışacağız.
RABBİM 'İZ bizi koruyacak.Yol gösterecek.İlahi kuvvet bize yardım edecek.
Ülkemiz için acı ve felaketlerin son bulduğu günlerde bulusabilmek umuduyla...
Buna yürekten inanıyoruz.
" Bu son olsun bu son." diyelim.Ve asrın felaketinde hayatlarını kaybetmiş canlara RABBİM ' İZDEN rahmetler, yaralılarimiza da acil şifalar diliyelim.
Sağlıcakla kalın...
