Arkadaş

Çocuk, duygusal ilgiyi, sevgiyi önce anne ve babasından ve diğer aile fertlerinden alır. Sevgi, öyle bir duygudur ki insan için doğumdan ölümüne kadar olmazsa olmazı ve yaşam kaynağıdır.

Çocuk, ailesinin ilgi ve sevgisiyle beslenirken zaman içerisinde; sosyalleşme isteğiyle başka fertlere doğru akar.Ilk arkadaşı olan annesinden sonra.Annenin şefkatli kollarından kendi yaşıtlarına doğru kayar.

Arkadaş topluluğu ilgi odağı olur.Kim bilir, bilemeden ne güzelliklere, dostluklara vefaya adım atar?

Ve çocuk, yaşamın karanlık yollarından bihaber ilerler, yaş almaya başlar.

Geriye bir bakalım!

Okul cağına gelmiş bir çocuk, kocaman bir sınıfta,anne ve baba olarak görebildiği öğretmeni ve sıralardaki yaşıtlarıyla yeni bir yolculuğun içinde olduğunu bilemeden; çocuk çocuk bakar.

 Arkadaş kavramından uzakta...

Ah! O arkadaşlar.Her yaşta ve kademede candan daha yakın olanlar...

Arkadaşlık, iyi ve kötü günlerin paylaşılacağı; güven, sevinç ve fedakarlığın simgesidir.

Bir o yana bir bu yana koşmanın yakın takipçisi;

yoldaşıdır.

Onlar, oyuncak bebeklerin, kamyonetlerin paylaşıldığı, evcilik oyunlarının baş kahramanlarıdır.

Arkadaş, beraberken cok mutlu, ayrılınca mutsuz olunandır.

Arkadaşı düşüp yaralanınca , korku dolu gözlerle öğretmeninin yardımcısı olandır Arkadaş!

Bir simidi bölüşendir Arkadaş!

Kalem ve silgi alışverişi yapılandır Arkadaş!

Bazen ortaokuldan, lise bitimine kadar aynı sırayı paylaştığındır Arkadaş!

Hayatın yapı taşlarını beraberce oluşturandır Arkadaş!

Beraber  sosyalleşecekleri arkadaş grubunun ferdi olmanın sorumluğunda; dosttur, sırdaştır ...

Bu  dostluk, sevgi ve güven üzerine kurulursa, yaşam boyu devam eder, gider.

Bazı arkadaşlıklarda aynı mahalle ve aynı çatı altında, sadece kapıların ayrı olduğu ortamda başlar, sürer.

Çocukluğun, gençliğin beraber geçer.Beraber yer, içer.Ders çalışır.Coşar.Bazen pasta yapar.Denk gelmez.Cay demler.Demli olabilmesi için bir paketin yarısını döker.Mecburen, bitirebilmek için bardak bardak neşe içinde beraber  yudumlarsınız.

 Ve sabahı" günaydın" demeden de ayrılamazsınız.

Ama kardeşim diye sarıldığım arkadaşımdan ne yazık ki  bu yıl sonsuza dek ayrıldım.

Arkadaşım, can parem biz seninle yıllara meydan okumuştuk. Sen de bizi bırakmamak için" dostlarım var benim, daha doyamadığım.Annem var ardımda..." demiştin.Ama o korkunç hastalığın pençesinden kurtulsmadın.Cok mücadele ettin.Bize bir hikaye gibi hep anlattın.

Güçlüydün.Bizi üzmemek için zorlanıyor, belli etmemeye çalışıyordun. Biz arkadaşların bunu hissedebiliyor.İçin için yanıyorduk.Ama 14 Şubat bana göre( Arkadaşlık Günü) nde bizden sonsuza dek ayrıldın.İçimizi kanata kanata.Yürek yangınıyla, canım arkadaşım Aysel'im.

Bizim çocukluk arkadaşımız olur.Iş arkadaşlarımız olur.Iş arkadaşlarınla da günlerini, yıllarını paylaşır.Yardımlaşır.Yine onlarla da karşılıklı bir bardak çayı yudumlar.Dostluğun temellerini atarsın.

Her zaman mutluluk olamazdı.Sıkıntılı ve dertli günler, yaşanılan acılar paylaşılırdı.Zor günleri atlatabilmek için gayret gösterilirdi.Ant içer gibi.

İşte, böyle dostlukların yaşandığı Elazığ Lisesi'nde  beraber çalıştığım arkadaşlarım Nafiz Pırol- Alattin Pilot ve Zülküf Tepe'yi  bu yıl kaybettik. Bu cok değerli arkadaşlarımızı kaybetme hüznü gittikçe derinleşiyor.Dualarla yad ediyor.Sabır diliyoruz.

Hayatımızda hep üzüntümüze ortak olacabilecek bir arkadaşımız, dostumuz olmalı.Iyi ve kötü günde bir birine kenetlenebilen.Vefalı.

Vefa, kin, nefret ve kıskançlık duygularından uzak olmaktır.Vefalı arkadaş, hoşgörülü, merhametli olandır.Fedakardır.Değer verendir.

Şimdilerde sevgisi yüreğimizde olan, artık telefonla görüşebildiğimiz arkadaşlarımızı çok özlüyor.Karşılıklı" hatırı 40 yıl olan kahveyi" ve tiryakisi olduğumuz çayı içemiyor.Muhabbeti içine katamıyoruz.Keyifle yudumlayamıyoruz.

Dertler sarılınca, sevinçler paylaşılınca artar.Arkadaşın, senin derdini sıkılmadan dinleyebiliyorsa, Arkadaştır!

Yanı başında olmasa da, araya kilometreler girse de yüreğinde seni hissedendir. Vazgeçilmezindir Arkadaş!

Odur" Kanka" diye seslendiğin.Eskilerin" Ahiretliğim" dediğidir.Çocuk çocuk kanını kanına kattığındır.

Canciğer olduğun" Hey Ahbap" dediğindir.

Acını paylaşan.Ağladığında seninle gözyaşını dökendir.Sevgi yumağıdır.Hayatında sana kocaman bir yer açandır.

Sevgi- Saygı- Dost kavramının başrol oyuncusudur.Yılları içine katan.Uzun soluklu yolda sana eşlik edendir.

Biz, dostlarımızla bir birimizi kırmadan, omuz omuza yürüyebiliyorsak, mutluyuzdur.

Uzun soluklu dedik ama esasında hayat kısa çok kısa.Arkadaşlık serüveni uzun.Büyük usta Neşet  Ertaş'ın dediği gibi" Ah!Yalan dünyada.Yalandan yüzüme gülen dünyada" dost sevgisiyle, kısa olan günleri, yılları güzellikler içinde, hakkını vere vere bitirip ardımızda" bir hoş sada" bırakabilmeliyiz.

Şu anda bu satırları sıralayabiliyorsam eğer arkadaşlık ve arkadaşlarıma verdiğim önem ve bağlılığımdadır.

Aramıza kopamayacak bir bağ; yıkılamayacak bir köprü kurabildiysek eğer bu ebediyete göçsek de adımızın hep yaşayacağı ve yaşatılacağı demektir.

Sanal alemde uzun yıllar görüşemediğimiz arkadaşlarımızı buluyor.Geçmiş günler, özel günler ortamında birlikteliğimizin tadını çıkarıyoruz.İşte, bu alemin en güzel yanı.Tek kazanabildiğimiz...

Ben, yazılarımın ışığında siz değerli  okuyucularımızla buluştum ve arkadaş oldum.Çünkü kalemin izi, her kalbe dokunur.Dokunulan her kalpten de bir arkadaş kazanılmış olur.Öyleyse ben, kocaman bir arkadaş topluluğuna sahibim.

Her arkadaş, bir dost demektir.Yarendir.Yeri geldiğinde de eleştiren.Yanlışında doğruyu işaret eden.Kalbini kalbine  kenetleyen ve kuvvet veren, senin için bentleri yıkan, aşandır.

Sevgili Arkadaşlar,

   Kazandığımız her dost için yüreğimizde güzel bir yer açalım.

Değerli Hemşerilerim,

Bu arkadaşınız, gönlü ve kalemiyle siz arkadaşlarına, dostlarına kucak dolusu selamlar ve sevgilerini iletiyor.

Sağlıcakla kalmanızı yürekten diliyor...

                       HÜLYA MURAT
   TÜRK DİLİ VE EDEBİYATI ÖĞRETMENİ